موسسه تاب: فقر در اسرائیل به شدت افزایش یافته است

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، یک مرکز تحقیقاتی در اسرائیل در گزارشی اعلام کرد اسرائیل در کاهش فقر ناموفق بوده است.

جروزالم پست نوشت: بر اساس تحقیقات مرکز مطالعات سیاست اجتماعی تاب در اسرائیل (Taub Center for Social Policy Studies in Israel)، رشد اقتصادی بلند مدت اسرائیل پایدار نیست و اسرائیل بالاترین میزان فقر را در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی دارد.

این مطالعه، یک بررسی اجمالی درباره اوضاع اقتصادی اجتماعی اسرائیل است که عاوی ویس، مدیر اجرایی این مرکز انجام داده است.

بر اساس این گزارش، سال گذشته میزان اشتغال و تولید ناخالص ملی در اسرائیل افزایش یافت. اما انتظار نمی رود این روند مثبت ادامه یابد.

در سال 2016، رشد ناخالص ملی چهار درصد افزایش یافت که کارشناسان آن را به سرمایه گذاری شرکت اینتل و افزایش واردات خودرو نسبت دادند.

بر اساس این گزارش، جمعیتی که در اسرائیل در سن کار هستند در حال کاهش است و همزمان رشد سرمایه انسانی به طور چشمگیری کاهش یافته است زیرا کارگران بیشتری با تحصیلات کمتر در حال ورود به بازار کار هستند.

به علاوه، بر اساس گزارش 2016 بانک جهانی، اسرئیل از نظر سهولت در کسب و کار در رده 52 قرار دارد که  پایین تر از بسیاری از کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی است و این مانع دیگری برای رشد اقتصادی اسرائیل محسوب می شود.

گزارش حاضر، این مسئله را به عدم موفقیت سیاست های اسرائیل در کاهش فقر از طریق مالیات و سیستم رفاهی و همچنین بار مالیاتی کم اسرائیل و جمعیت زیاد آن به خصوص در بخش های اعراب و ارتدکس های افراطی نسبت داده است.

در زمینه سلامت، در این گزارش مشخص شد که اسرائیلی ها در مقایسه با همتایان اروپایی خود زندگی طولانی تری دارند و سالم تر زندگی می کنند. اسرائیل از نظر متوسط طول عمر که حدود 82 سال است، در رتبه نهم جهان و از نظر طول عمر سالم که حدود 71/7 سال است در رتبه دهم قرار دارد.

در این گزارش آمده است، اسرائیلی ها برای مراقبت های پزشکی و بهداشتی خود هزینه بسیار زیادی می کنند و تعداد اسرائیلی هایی که برای بیمه تکمیلی هزینه می کنند در فاصله سال های 1999 تا 2013 از پنجاه درصد به هشتاد درصد افزایش یافته است و حدود چهل درصد نیز بیمه خصوصی دارند.

اما در بخش بهداشت و درمان به شدت نابرابری وجود دارد و طبقه فقیر کارگر نمی توانند برای خود مواد غذایی سالم تهیه کنند و آنها مجبورند بخش زیادی از درآمد خود را صرف بهداشت و درمان کنند.