­آن سوی وقایع تلخ غوطه شرقی؛ مسبب و مقصر واقعی کیست ؟

شاید روزی نباشد که گوشه ای از وقایع سوریه در صدر اخبار جهان نباشد. در همین چند روز و یا هفته اخیر مرکز ثقل تحولات  از جایی به جایی دیگر نقل و مکان کرده است. تا چند هفته پیش جبهه شمالی به کانون خبرساز تبدیل شده بود که حول چند موضوع اصلی از قبیل اعلام تصمیم امریکا برای ابقای حضور خود در شمال سوریه و تشکیل ارتش 30 هزار نفری علیرغم بسته شدن پرونده داعش و متعاقب آن عملیات نظامی جدید ترکیه در عفرین می چرخید.  با سرنگونی هواپیمای اف 16 رژیم صهیونیستی در منطقه اشغالی جولان بلافاصله کانون به سمت جبهه جنوبی معطوف شد و در حالیکه احتمال تشدید درگیری ها در این منطقه داده می شد اما با عقب نشینی سریع این رژیم تشدید تنش ها در این منطقه به سرعت فروکش کرد.  از آن پس غوطه شرقی در کانون توجه تحولات سوریه قرار گرفته  و به عرصه رویارویی بازیگران دخیل تبدیل شده است .  این منطقه در نزدیکی دمشق پایتخت سوریه قرار دارد اما از چند سال پیش در کنترل مخالفان مسلح وابسته به گروههای تکفیری همچون جبهه النصره ، احرار الشام و فیلق الرحمان قرار دارد.  جبهه النصره طبق قطعنامه های سازمان ملل همانند داعش در لیست گروههای تررویستی قرار دارد و لذا از دید دولت سوریه و روسیه مشمول تعهدات مناطق کاهش تنش قرار نمی گیرد و لذا حمله به این گروه از دید این دولت ها نه تنها برخلاف تعهدات مناطق کاهش تنش نیست بلکه با قطعنامه های سازمان ملل نیز مطابقت دارد .ضمن آنکه استمرار حملات خمپاره ای این گروه و دیگر گروههای رقیب و یا همپیمان آن به دمشق با جمعیتی بالغ بر 8 میلیون نفر توجیهی برای توقف حملات باقی نمی گذارد. اما در مقابل مخالفان دولت سوریه جبهه النصره را از فهرست گروههای تروریستی مستثنی می کنند و لذا حملات دولت سوریه و روسیه را برخلاف تعهدات ایجاد مناطق کم تنش تعبیر می کنند و در عین حال با نادیده گرفتن حملات خمپاره ای روزمره این گروه و دیگر گروههای تکفیری به دمشق جنگ تبلیغاتی شدیدی را علیه دولت سوریه و روسیه به راه انداخته اند.  آنها در این تبلیغات  تلاش می کنند خود را حامی غیرنظامیان غوطه شرقی نشان دهند و مسئولیت وخامت اوضاع انسانی را مثل همیشه به دولت سوریه و حامیان آن معطوف کنند.  اما واقعیت این است که خود گروههای مسلح و تکفیری بارها تلاش کرده و می کنند از غیرنظامیان به عنوان سپر انسانی برای خود درست و خود را در میان آنها پنهان سازنند.   در واقع استفاده از این تاکتیک غیرانسانی است که باعث می شود غیرنظامیان قربانی شوند و به آتش گروههای تکفیری بسوزند.  نادیده گرفتن این مسائل و تبدیل اوضاع انسانی به حربه ای برای اعمال فشار بر دولت سوریه و روسیه موجب می شود که گروههای مسلح و تکفیری به استفاده از سپر انسانی غیرنظامیان تشویق شوند و به طور غیرمستقیم از حمایت های خارجی برخوردار شوند. 
------------------------
احمد کاظم زاده