پیامبر رحمت (ص) از منظر رئیس مذهب

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، عمر به نسبت طولانی ایشان سبب شد شاگردانی از مذاهب مختلف اسلامی در محضر دریای بی‌کران معارف الهی حضرت، حقایق ناب اسلام را فرا گیرند. باید توجه داشت که علاوه بر علماء و دانشمندان شیعه، برخی از علمای مشهور اهل سنت نیز از محضر مبارک امام صادق (علیه‌السلام) کسب فیض کرده‌اند.

 

با آن‌که هدف دشمنان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) انقطاع نسل آل محمد (علیهم‌السلام) بود، ولی امروز در سراسر عالم هستی، خاندان اهل بیت رسالت، با جمعیت زیاد، در حال سپری کردن زندگانی هستند.

 

فخر رازی، عالم مشهور اهل سنت، به این واقعیت اشاره می‌کند و می‌نویسد: «پس نگاه کنید چه تعداد زیادی از اهل بیت (علیهم‌السلام) کشته شدند، اما دنیا مملو از نسل و ذریه رسول خدا است و از بنی امیه، یک نفر را نمی‌بینیم که باقی مانده باشد. اما اگر با دقت نظاره کنید خواهید دید که علمای بزرگ اسلام در میان آن‌ها بودند، مانند امام باقر، امام صادق و امام کاظم و امام علی بن موسی (علیهم‌السلام).» [۱]امام صادق (علیه‌السلام) در دورانی از تاریخ به امامت رسیدند که بنی‌امیه، اسلام را به طور کامل تحریف کرده و بنی‌عباس نیز، خود را از اهل بیت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌دانستند و از این نام برای خود در حال ساختن خرقه ریاست و پادشاهی بودند. در این دوران سیاه و خفقان، ششمین حجت خدا با تلألؤ نور الهی خود، جامعه اسلامی را از جهل نجات دادند.

 

بیان دشمن شناسی در کلمات امام صادق (علیه‌السلام) سبب شد تا دیدگان شیعیان به نور حقیقت روشن شود و مسلمانان از گوهر کلمات ناب ایشان استفاده کنند و متوجه واقعیت امر شوند. در روایتی از ایشان نقل شده که فرمودند: «سه نفر شرورترین خلق خدا بودند و برترین آفریدگان خدا به آن‌ها گرفتار شدند: ابوسفیان که با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) جنگید؛ معاویه که با امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) دشمن بود و یزید بن معاویه که لعنت خداوند بر او باد، با حسین بن علی (علیه‌السلام) جنگ کرد تا آن‌که ایشان را به قتل رسانید.» [۲]تصور تحریف شده‌ی دین در اذهان مسلمانان و غیر مسلمانان سبب شده بود فرقه‌ها و مذاهب مختلف در اسلام ایجاد شود. با این تحریفات، هر گروهی خود را به نحوی بر حق می‌دانست و هرگونه که مد نظر داشت دین اسلام و رسول خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را معرفی می‌کرد. اما امام صادق (علیه‌السلام) با توصیف ویژگی‌ها و بیان فضائل حضرت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حقیقت واقعی نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به عالم معرفی کردند.

 

حضرت در خطبه‌ای به توصیف شخصیت آسمانی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه اطهار (علیهم‌السلام) پرداختند و فرمودند: «حلم و صبر، بزرگی و مهربانی پروردگار عالم سبب شد گناهان بزرگ و اعمال‏ زشت مردم مانع نشود که برترین پیامبرش، یعنی‏ محمد بن عبدالله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را برای بندگان خود انتخاب کند. ولادت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در حریم عزت بود و در خانواده کرامت‏ مستقر شد، اصالت خاندانش آلوده نگشت، صفات حضرتش را علمای اعلام بیان‏ کرده‌اند و حکما در وصفش تأمل کردند؛ او پاکدامنی بی‌مانند، هاشمی نسب از اهالی شهر مکه بود. حیا، صفت او بود و سخاوت، طبیعتش؛ بر متانت‏‌ها و اخلاق نبوت سرشته‏ شده بود. اوصاف رسالت‏ بر او مُهر شده بود تا آن‏گاه که مقدرات و قضا و قدر الهی، عمر او را به پایان رسانید و حکم حتمی پروردگار، او را به سرانجام امر منتهی ساخت. هر امتی، امت‏ پس از خود را به آمدنش مژده داد. نسل به نسل از حضرت آدم تا حضرت عبدالله، هر پدری او را به پدر دیگر تحویل داد. اصل و نسبش به ناپاکی آمیخته نشد و ولادت او با ازدواج نامشروع‏ پلید نگشت. ولادت او در بهترین خاندان، گرامی‏‌ترین نواده (بنی‏‌هاشم)، شریف‏ترین قبیله (فاطمه مخزومیه) و محفوظ‌ترین رحم باردار (آمنه دختر وهب) و امانت‌دارترین دامن بود.»

 

صادق آل محمد (علیهم‌السلام) در ادامه توصیف شخصیت آسمانی رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرمایند: «خدا او را برگزید، پسندید و انتخاب کرد؛ سپس کلید‌های دانش وسرچشمه‏‌های حکمت را به او داد. او را مبعوث کرد تا رحمت‏ بر بندگان و بهار جهانیان باشد. خداوند کتابی را بر او نازل کرد، که بیان و توضیح هر چیزی در آن است و آن را به لغت عربی، بدون هیچ انحرافی قرار داد، به‏ امید اینکه مردم پرهیزکار شوند. قرآن را برای مردم بیان کرد و معارف آن را روشن ساخت و با آن، دینش را آشکار ساخت و واجباتی‏ را لازم شمرد و حدودی را برای مردم وضع و بیان کرد. آن‏ها را برای مردم آشکار کرد و آن‏ها را آگاه ساخت.

 

آن حضرت در آن‏ امور، راهنمایی به سوی نجات و نشانه‏‌های هدایت‏ به سوی خدا است. رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رسالت خویش را تبلیغ کرد، مأموریت خود را آشکار ساخت و بار‌های سنگین نبوت را که به عهده گرفته بود، به منزل رسانید و به خاطر پرورگارش صبر کرد و در راهش جهاد کرد. با برنامه‌ها و انگیزه‏‌هایی که برای مردم پی ریزی کرد و مناره‏‌هایی که نشانه‏‌های آن را بر افراشت، برای امت خویش خیرخواهی کرد و آن‏ها را به سوی نجات و رستگاری فرا خواند و به یاد خدا تشویق و به راه هدایت دلالت کرد، تا مردم پس از او گمراه نشوند. آن حضرت‏ نسبت‏ به مردم دلسوز و مهربان بود.» [۳]پی‌نوشت:

[۱]. فخر رازی، التفسیر الکبیر (تفسیر الفخر رازی)، دار إحیاء التراث العربی – بیروت، چاپ سوم، ۱۴۲۰ هـ، ج ۳۲، ص ۳۱۳؛ «فَانْظُرْ کَمْ قُتِلَ مِنْ أَهْلِ الْبَیْتِ، ... وَالرِّضَا عَلَیْهِمُ السَّلَامُ.»

[۲]. کلینی، الکافی، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ هـ، ج‏۸، ص ۲۳۴؛ «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ‏ ... قَاتَلَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع وَ عَادَاهُ حَتَّی قَتَلَهُ.»

[۳]. کلینی، الکافی، دار الکتب الإسلامیة - تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ هـ، ج‏۱، ص ۴۴۴؛ «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع‏ فِی خُطْبَةٍ لَهُ خَاصَّةً یَذْکُرُ فِیهَا حَالَ النَّبِیِّ ... یَضِلُّوا مِنْ بَعْدِهِ وَ کَانَ بِهِمْ رَءُوفاً رَحِیماً.»

 

تهیه کننده: محمدجواد مهریار