استفاده دانش آموزان هندی از قایق دست ساز برای رفتن به مدرسه

   به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ به نقل از شبکه تلویزیونی ویون، دانش‌آموزان در ایالت مهراشترای هند برای رفتن به مدرسه از قایق ترموکل در پس‌آب‌های سد استفاده می‌کنند.

کودکان در ایالت مهاراشترای هند برای تحصیل بر همه موانع غلبه می‌کنند. این کودکان برای رساندن خود به مدرسه با استفاده از قایق‌های ترموکلی از یک رودخانه عبور می‌کنند. دیشا شاه خبرنگار ما گزارشی را در این باره تهیه کرده است.

آیا تاکنون برای رساندن خود به مدرسه با قایق ترموکلی از رودخانه عبور کرده اید؟ این همان اتفاقی است که در یک منطقه روستایی در ایالت مهارشترای هند روی می‌دهد. کودکان ۹ تا ۱۴ ساله برای رساندن خود به مدرسه در روستای بیودونورا درمنطقه آرانگاباد باید از این موانع عبور کنند. این یک سفر خطرناک محسوب می‌شود. سگ‌ها محافظ آن‌ها هستند که در کنار آن‌ها در آب شنا می‌کنند.

این همان روشی است که کودکان در این روستا در هر روز از آن برای رساندن خود به مدرسه استفاده می‌کنند. آن‌ها این مسیر یک کیلومتری را بر روی رودخانه طی می‌کنند و سپس باید یک و نیم کیلومتر پیاده روی کنند تا به مدرسه برسند. طی کردن این مسیر یک ساعت زمان می‌برد. این موضوع تنها درباره پنج کودک در اینجا صدق نمی‌کند. حدود ۳۰۰ دانش آموز که ارتباطشان با مدرسه قطع شده است برای رساندن خود به مدرسه از این روش استفاده می‌کنند، زیرا مسیر‌های دیگر در دسترسشان قرار ندارد.

کودکان هر روز باید یک کیلومتر را در این رودخانه طی کنند تا به مدرسه برسند. آن‌ها پس از عبور از رودخانه باید دو کیلومتر دیگر را با پای پیاده طی کنند. دلیلش این است که آن‌ها مسیر دیگری برای رساندن خود به مدرسه ندارند. در سراسر یکی از مخزن‌های بزرگترین سد‌های مهاراشترا، ویشکای ۱۱ ساله و دیگر کودکان روستا جرأت این سفر را بر روی یک ورق ترموکل (قایق صاف دست ساز) به خود می‌دهند. آن‌ها از پارو برای حرکت دادن این قایق بر روی آب سد جایاک وادی استفاده می‌کنند. آن‌ها همچنین از چوب بامبو برای دور کردن مار‌ها استفاده می‌کنند که گاهی اوقات وارد این قایق می‌شوند. با گذشت ۴۷ سال از آغاز این سفر و چالش‌های ناشی از آن به امری معمول تبدیل شده است.

شلکه بائوصاحب از اهالی روستا مرد: دولت طی ۷۵ سال گذشته حتی اساسی‌ترین زیرساخت‌ها را فراهم نکرده است. ما قدم برروی کره ما گذاشته ایم، اما شهروندان هندی همچنان از اساسی‌ترین زیرساخت‌ها همانند جاده ها، برق و آب آشامیدنی محرومند. کل سیستم فروپاشیده است.

در حالی که هر کسی از این سفر خطرناک می‌ترسد، اما این موضوع حدود ۳۰۰ خانواده را در این روستا تحت تأثیر قرار داده است که نیمی از جمعیت روستا را تشکیل می‌دهد. این روستا از سه طرف تحت محاصره رودخانه و آب سد قرار دارد و این رودخانه پل ندارد. این بدان معناست اگر این کودکان از رودخانه عبور نکنند، برای رسیدن به مدرسه باید ۳۰ کیلومتر را طی کنند. انجام این کار هم خطرات خاص خودش را دارد.